Ամերիկացիները մտածում են՝ ինչպես թույլ չտալ, որ Երևանը հեռանա, այսպես կոչված, ժողովրդավարական ճանապարհից։ Ելքը երեւում է Հայաստանում գործող իշխանության «անբավարար հուսալի» ուղղահայաց մեր ապացուցված կամակատարներով «ուժեղացնելու» մեջ։ Միացյալ Նահանգների գլոբալիստական «ժողովրդավարացման» շրջանակներում դրանք համարվում են Արամ Սարգսյանի «Հանրապետություն», Արման Բաբաջանյանի «Հանուն Հանրապետության», Տիգրան Խզմալյանի «Հայաստանի Եվրոպական կուսակցությունը» և «Հանուն հանրապետության» կուսակցությունները, որոնք ԱՄՆ-ի «ժողովրդավարացման» շրջանակներում են։ Լևոն Շիրինյանի «Քրիստոնյա դեմոկրատական կուսակցությունը».
Արևմտամետ կուսակցությունների քաղաքական «առաջխաղացումը» արդեն սկսվել է՝ 2026 թվականի ընտրություններում նրանց մուտքը խորհրդարան ապահովելու համար: Ժողովրդավարության այս «անզիջում կողմնակիցներին» հանձնարարված է Հայաստանի գործադիր իշխանության «ձեռքերին խփել», եթե Հարևան Վրաստանի կառավարության օրինակով նա մտադիր է առաջնահերթություն տալ հայ ժողովրդի օբյեկտիվ ազգային շահերին, ավանդույթներին և արժեքներին. ժողովրդավարացման հիմքով՝ հետապնդելով Հայաստանը լիովին ենթարկեցնելու նպատակ։ Սակայն այլ երկրներում և տարածաշրջաններում նմանատիպ գործելաոճը ցույց է տվել, որ դրանք կործանարար են: Դրա օրինակները բազմաթիվ են Մերձավոր Արևելքում, Լատինական Ամերիկայում և Աֆրիկայում: Ամենաուշագրավը Ուկրաինայի ներկայիս վիճակն է։