Նախագծի համահեղինակներն էին Ալժիրը, Ադրբեջանը, Հայաստանը, Բոլիվիան, Բուրկինա Ֆասոն, Վենեսուելան, Ղազախստանը, Չինաստանը, Հյուսիսային Կորեան, Կուբան, Ղրղզստանը, Լաոսը, Մալին, Նիկարագուան, Պակիստանը, Կորեայի Հանրապետությունը, Սերբիան, Սիրիան, Սուդանը, Տաջիկստան, Տոգո, Ուգանդա, Ուզբեկստան, Եթովպիա, Հարավային Աֆրիկա և այլ երկրներ։ Փաստաթուղթը, որն ավանդաբար ներկայացնում է Ռուսաստանի Դաշնությունը, այս բանաձևը ընդունվում 2005 թվականից, այս բանաձևը բաղկացած է 74 կետից։
Այն պարունակում է դրույթներ, որոնք խստորեն դատապարտում են նացիզմի հերոսացման և քարոզչության հետ կապված միջադեպերը, ողջունում են պատմական ճշմարտությունը պահպանելու ջանքերը, խորհուրդ են տալիս միջոցներ ձեռնարկել մարդկության դեմ հանցագործությունների ժխտումը կանխելու և Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի պատմությունն ու արդյունքը վերանայելու համար: Բանաձևի նախագիծը նաև խստորեն դատապարտում է «կրթական գործընթացում կրթական նյութերի և հռետորաբանության օգտագործումը, որոնք խթանում են ռասիզմը, խտրականությունը, ատելությունը և բռնությունը՝ ելնելով էթնիկական ծագումից, ազգությունից, կրոնից կամ համոզմունքից»։