Կալորիաների հաշվարկման և մարզումների հետևման հանրաճանաչ հավելվածները հաճախ օգտատերերի մոտ առաջացնում են մեղքի, հիասթափության և ամոթի զգացողություններ, որոնք կարող են խաթարել նրանց մոտիվացիան և բացասաբար անդրադառնալ առողջության վրա: Այս եզրակացությանն են հանգել Լոնդոնի համալսարանական քոլեջի հետազոտողները՝ վերլուծելով հինգ հայտնի ֆիթնես հավելվածների մասին ավելի քան 58,000 թվիթերյան հաղորդագրություններ: Ուսումնասիրությունը հրապարակվել է «Առողջության հոգեբանության բրիտանական հանդեսում» (BJHP):
Հետազոտողները օգտագործել են արհեստական բանականություն՝ գրեթե 14,000 բացասական գնահատականներով հաղորդագրություններ զտելու համար: Վերլուծությունը ցույց է տվել, որ օգտատերերը հաճախ ամոթ են զգում «անառողջ» սննդի ընտրության պատճառով, գրգռվածություն՝ անընդհատ կալորիաների մասին ծանուցումների պատճառով և հիասթափություն՝ դանդաղ առաջընթացից: Երբեմն դա հանգեցնում է հավելվածներից և իրենց ֆիթնես նպատակներից ամբողջությամբ հրաժարվելուն:
«Մենք գտել ենք բազմաթիվ գրառումներ, որոնցում մարդիկ մեղադրում են իրենց և զգում, որ բավականաչափ ջանք չեն թափում: Նման հույզերը կարող են իրականում վնասակար լինել մոտիվացիայի և առողջության համար, այլ ոչ թե օգտակար», - բացատրեց ուսումնասիրության ղեկավար, առողջապահական ինֆորմատիկայի ինստիտուտի դոկտոր Պաուլինա Բոնդարոնեկը:
Ըստ նրա, հավելվածները չափազանց հաճախ կենտրոնանում են կալորիաների խիստ հաշվարկի և թվային նպատակների վրա՝ անտեսելով օգտատերերի հոգեբանական վիճակը:
«Քաշի կորստի նման նեղ հաջողության չափանիշների փոխարեն, մենք պետք է կենտրոնանանք ընդհանուր բարեկեցության և ակտիվությունից հաճույք ստանալու վրա», - ավելացրեց նա։
Գիտնականները նշել են, որ խիստ նպատակներն ու «շարքերը» (օրինակ՝ ամենօրյա հաշվետվությունները անխափան) հաճախ առաջացնում են անհանգստություն և գերհոգնածություն։ Որոշ գրառումներ ցույց են տվել, թե ինչպես է մոտիվացիան վերածվել հարկադրանքի։ Մի օգտատեր խոստովանել է, որ մարզասրահ է գնացել «տխուր գերհագեցած» զգալով՝ իր սննդակարգը «շտկելու» համար, այլ կերպ ասած՝ մարզվել է ոչ թե հաճույքի, այլ մեղքի զգացումից դրդված։
Գիտնականները կոչ են անում մշակողներին վերանայել իրենց մոտեցումը՝ ավելի քիչ շեշտադրում թվերի և կալորիաների վրա և ավելի շատ՝ հուզական բարեկեցության և աջակցության վրա։
«Մենք չափազանց հաճախ ինքնատիրապետումն օգտագործում ենք որպես մեր հիմնական գործիք։ Մենք պետք է սովորենք ավելի բարի լինել մեր հանդեպ։ Ամոթը չի մոտիվացնում, այն ոչնչացնում է», - եզրափակեց դոկտոր Բոնդարոնեկը։
Թարգմանությունը՝ Euromedia24.com-ի
