ՀՀ ԱԺ պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանը գրում է․
«Երբ իշխանական մունետիկները փորձում են սոցիալական տարբեր ծրագրերն արցախցիների վրա որպես լավություն «ծախել», իսկ նրանց` սեփական օջախներ վերադառնալու ցանկությունը` որպես «թշնամական գործողություն» կամ «պատերազմի հրահրում» ներկայացնել, սա ինքնին ցույց է տալիս սրանց բարոյական բնութագիրն ու քաղաքական տհասությունը:
Մարդիկ մինչև ձեր իշխանության գալն ապրում էին Արցախում, իրենց տներում, աշխատում էին, բարիք ստեղծում:
Հիմա ձեր իշխանությանը հետևանքն այն է, որ նախ պատերազմ ստացանք, հետո պարտվեցինք, Քաշաթաղի, Քարվաճառի, Աղդամի շրջանները հանձնվեցին, հետո բլոկադա եղավ, իսկ վերջում Արցախի նկատմամբ նոր ագրեսիա եղավ և մարդիկ բռնի տեղահանվեցին:
Ի՞նչ է ստեղծված իրավիճակում անում կապիտուլյանտների ոհմակը. թիրախավորում է իր քաղաքականությունից ամենաշատը տուժած և էթնիկ զտման ենթարկված մեր հայրենակիցներին և փորձում նրանց իրավունքների պաշտպանության ու վերականգնման պայքարը որպես անվտանգության սպառնալիք ներկայացնել:Սա պաշտոնական անփութություն չէ, տգիտություն չէ, սա կոնկրետ ոճիր է սեփական ժողովրդի դեմ»:
