Ավետիք Չալաբյանը գրում է.
«Ողորմելի գաղափարական գաճա՛ճ,
Դու չե՛ս մեր Հայրենիքի սահմանները որոշողը՝ ոչ նյութական, ոչ ոգեղեն: Մեր Հայրենիքում Նոյն իջել է Արարատից, Հայկը կռիվ է տվել Բելի դեմ, Տիգրանը կայսրություն է ստեղծել, Գրիգորը քրիստոնեության լույսն է տարածել, Մեսրոպը գիր ու գրականություն է բերել, Վարդանը հավատի կռիվ է տվել՝ ու այդպես շարունակ, մինչև Անդրանիկ, Նժդեհ, Բաղրամյան ու Մոնթե:
Դու այս ժառանգության տերը չես, որ այսպես անխնա վատնես: Դու պատահականություն ես, մեր ժողովրդի ցավալի սխալը, որ հենց նա էլ կուղղի: Որքան էլ որ քո պատճառով կորուստ կրած լինենք, բոլորը կհաղթահարենք, մեր մեջքը կուղղենք, աշխարհին նորից կնայենք հային վայել խրոխտ հայացքով: Իսկ քո պես հացկատակի տեղը պատմության աղբանոցն է, պատրաստվիր վերջին տարիներդ այնտեղ առնետների և կարիճների մեջ անցկացնելուն»:
