Ռուբեն Մխիթարյանը գրում է.
«Մխիթարի գերեզմանի վրա «Ռաֆաելոի» տուփեր են… Հայկի գերեզմանի վրա «Մերսիի» բաց տուփ ու քաղցրավենիքներ…
Տղերքի մեծ մասի շիրմաքարերին համովություններ են…Հետո Բագրատն է մոտենում, ծանոթանում ենք, գրկում իրար կարծես 100 տարվա ծանոթներ ենք…
Պատմում է իր Դավիթի մասին…Տղերքի տարիքը չի փոխվում արդեն 5 տարի… Իսկ մենք մեծանում ենք ու չենք «մեծանում»:
Իսկ մենք գործ ունենք անելու, բայց պահում ենք մեզ «ա դե ի՞նչ գործ ունենք» գծի մեջ:Բայց մենք գործ ունենք անելու»: