COVID-19 համավարակի սկսվելուց ի վեր համաշխարհային հյուրընկալության ոլորտը արագորեն հարմարվել է նոր շուկայական իրողություններին՝ կենտրոնանալով սանիտարական չափանիշների, թվային փոխակերպման և ճկուն կառավարման կառուցվածքների վրա:
Հայաստանի համար, որտեղ զբոսաշրջությունը դարձել է ռազմավարական տնտեսական ոլորտ, հյուրանոցների կառավարման պրակտիկայի արդիականացումը կարևոր նշանակություն ունի: Երկիրն ունի հարուստ մշակութային ժառանգություն, զարգացող ենթակառուցվածքներ և աճող միջազգային ճանաչում, սակայն տարածաշրջանային մակարդակում լիարժեք մրցունակ լինելու համար անհրաժեշտ է լուծել կառավարման կարողությունների, սպասարկման որակի և բիզնես մոդելների հարցերը։
Համավարակի հետ կապված սահմանափակումների վերացումը թույլ է տվել Հայաստանի զբոսաշրջությանը արագ վերականգնվել: Հայաստանի զբոսաշրջության կոմիտեի տվյալներով՝ 2023 թվականին երկիր է այցելել ավելի քան 2 միլիոն զբոսաշրջիկ, ինչը 35%-ով ավելի է, քան 2022 թվականին՝ շնորհիվ բարելավված օդային կապի, տարածաշրջանային կայունության և գովազդային արշավների:
Մշակութային, գաստրոնոմիկ և էկոտուրիզմի նկատմամբ աճող հետաքրքրությունը, ինչպես նաև սփյուռքի ակտիվությունը նպաստել են որակյալ կացարանների պահանջարկի աճին, հատկապես Երևանում, Դիլիջանում, Շիրակում և Տաթևում։
Մարտահրավերներ աճի ֆոնին
Դրական դինամիկայի պայմաններում մարտահրավերները առկա են: Հայաստանի շատ հյուրանոցներ փոքր ընտանեկան բիզնեսներ են, որոնք չունեն մասնագիտական կառավարում և միասնական սպասարկման չափանիշներ: Ներդրումները աճում են, բայց կառավարման պրակտիկայի համապատասխանեցումը միջազգային չափանիշներին մնում է անհրաժեշտ՝ երկարաժամկետ մրցունակությունն ապահովելու համար։
Մարդկային կապիտալի դերը
Հյուրանոցների արդյունավետության հիմնական գործոններից մեկը մասնագիտական անձնակազմի առկայությունն է: Հայաստանում աճում է միջազգային կրթություն կամ գործնական փորձ ունեցող մենեջերների և մասնագետների պահանջարկը:
Չնայած հայկական համալսարաններն առաջարկում են հյուրընկալության ոլորտում ծրագրեր, դրանք հաճախ բացակայում են առաջատար եվրոպական մոդելներին բնորոշ գործնական բաղադրիչից, մասնավորապես՝ շվեյցարական երկակի համակարգից, որը համատեղում է տեսական ուսուցումը արդյունաբերական պրակտիկայի հետ: Շվեյցարական կրթական մոդելի ադապտացումը կարող է բարելավել կառավարման կարողությունները և գործառնական որակը: Միջազգային հյուրընկալության դպրոցների հետ գործընկերային հարաբերությունների հաստատումը կամ հյուրանոցներում գործնական կողմնորոշված ծրագրերի իրականացումը կարող է օգնել լրացնել հմտությունների բացը:
Բացի այդ, այնպիսի որակներ, ինչպիսիք են հուզական ինտելեկտը, սպասարկման կողմնորոշումը և մշակութային հարմարվողականությունը, ավելի ու ավելի են համարվում կարևորագույն փափուկ հմտություններ:
Կառավարման մոդելների բազմազանություն
Քանի որ Հայաստանի հյուրանոցային ենթակառուցվածքները արդիականանում են, տարբեր կառավարման մոդելների ըմբռնումն ու կիրառումը դառնում է անհրաժեշտություն։ Վերջերս հայկական շուկա են մուտք գործել միջազգային հյուրանոցային ցանցեր, ինչպիսիք են Marriott-ը և Radisson-ը, որոնք իրենց հետ բերում են ապրանքանիշի ճանաչում, բարձր չափանիշներ և հասանելիություն համաշխարհային ամրագրման հարթակներին։
Սովորաբար, նման ցանցերը գործում են կառավարման կամ ֆրանշիզային պայմանագրերի ներքո, որտեղ սեփականատերը պահպանում է իրավական վերահսկողությունը, իսկ ապրանքանիշը պատասխանատու է չափանիշների և սպասարկման համար։ Հայաստանում այս մոդելը արդյունավետ է ապացուցել իր արդյունավետությունը խոշոր քաղաքների հյուրանոցների համար, սակայն դրա կիրառումը Երևանից դուրս սահմանափակվում է բարձր շահագործման ծախսերով և մուտքի խոչընդոտներով։
Հայաստանի շատ անկախ հյուրանոցներ միանում են միջազգային մարքեթինգային և ամրագրման համակարգերին, ինչպիսիք են Booking.com-ը, Expedia-ն կամ Hostelling International-ը։ Այս հարթակները թույլ են տալիս նրանց պահպանել անկախությունը՝ միաժամանակ հասանելիություն ստանալով միջազգային լսարանին և ամրագրման տեխնոլոգիաներին։
Սակայն այս կախվածությունը մեծացնում է միջնորդավճարների ծախսերը և սահմանափակում հաճախորդների հետ անմիջական փոխազդեցությունը։ Խոստումնալից ուղղություն է Հարավային Կովկասում տարածաշրջանային մարքեթինգային դաշինքների զարգացումը, որոնք կարող են հայկական հյուրանոցներին առաջարկել ավելի մատչելի այլընտրանք կոլեկտիվ առաջխաղացմանը։
Երրորդ մոդելը ներկայացնող անկախ կառավարման ընկերությունները սեփականատերերի անունից ստանձնում են հյուրանոցների կառավարումը։ Չնայած այս ձևաչափը դեռևս հազվադեպ է Հայաստանում, այն առաջարկում է ճկունություն, անհատականացված ռազմավարություններ և փորձագիտություն, հատկապես բուտիկ հյուրանոցների, հանգստավայրերի և խառը օգտագործման օբյեկտների համար:
Քանի որ Հայաստանի զբոսաշրջության ոլորտը դիվերսիֆիկացվում է, այս մոդելը կարող է գրավիչ դառնալ օտարերկրյա ներդրողների և սփյուռքի ներկայացուցիչների համար։
Սեփականատեր-օպերատոր հյուրանոցները դեռևս գերիշխում են Հայաստանում, հատկապես գյուղական վայրերում, դեպքերի մեծ մասում: Այս մոդելը ապահովում է ստեղծագործական ինքնավարություն և տեղական իսկություն, բայց հաճախ տառապում է անհամապատասխանությունից, թույլ թվային ինտեգրումից և անարդյունավետ եկամուտների կառավարումից:
Ճիշտ ուսուցման և խորհրդատվության դեպքում նման ձեռնարկությունները կարող են զգալիորեն բարելավել արդյունավետությունը՝ պահպանելով հայկական հյուրընկալության եզակի առանձնահատկությունները։ Անկախ կառավարման մոդելից, հաճախորդի փորձի որակը մնում է որոշիչ գործոն: Հայկական հյուրընկալությունը հիմնված է առատաձեռնության և ջերմության մշակութային ավանդույթների վրա, բայց դրանց կայուն իրականացումը պահանջում է ուսուցում և առաջնորդություն:
Աշխատակազմի կողմից հուզական ինտելեկտը, լեզվական հմտությունները, խնդիրներ լուծելու հմտությունները և մշակութային զգայունությունը ավելի ու ավելի մեծ պահանջարկ ունեն։ Աշխատակիցների ուսուցման, ծառայությունների դիզայնի և հետադարձ կապի համակարգերի մեջ ներդրումներ կատարելը կարող է ամրապնդել հայկական հյուրանոցների հեղինակությունը և խթանել հաճախորդների երկարաժամկետ հավատարմությունը։ Եզրակացություն Հայկական հյուրընկալության ոլորտը գտնվում է շրջադարձային կետում։ 2021 թվականից հետո վերականգնումը խթան է ստեղծել ներդրումների, նորարարության և միջազգայնացման համար: Այս ներուժն օգտագործելու համար հայկական հյուրանոցները պետք է ներդնեն ճկուն կառավարման մոդելներ, որոնք համապատասխանում են իրենց մասշտաբին, շուկային և ռեսուրսներին:
Միջազգային պրակտիկայի ինտեգրումը, մասնագիտական կրթության ընդլայնումը և սպասարկման գերազանցության մշակույթի զարգացումը կարևորագույն նշանակություն ունեն: Քաղաքականության մշակողները պետք է խթանեն ոլորտի զարգացումը՝ կարգավորիչ պարզության, զբոսաշրջության խթանման և կրթական հաստատությունների հետ գործընկերության միջոցով:
Ռազմավարական մոտեցմամբ Հայաստանը կարող է առաջատար դիրք զբաղեցնել տարածաշրջանային հյուրընկալության ոլորտում՝ պահպանելով իր սպասարկման մշակույթի իսկությունը:
Հղումներ
1. Հայաստանի զբոսաշրջության կոմիտե (2024): Զբոսաշրջության տարեկան զեկույց. Այցելուների վիճակագրություն և միտումներ: Երևան. Էկոնոմիկայի նախարարություն:
2. Համաշխարհային բանկ (2023): Զբոսաշրջության մրցունակության խթանումը Հարավային Կովկասում: Վաշինգտոն, Կոլումբիայի շրջան. Համաշխարհային բանկի խումբ:
3. ՄԱԿ-ի զբոսաշրջության համաշխարհային կազմակերպություն (2022): Զբոսաշրջության վերականգնման հետևորդ. Եվրոպա և Եվրասիա: Մադրիդ. ՄԱԿ-ի զբոսաշրջության համաշխարհային կազմակերպություն:
4. Շվեյցարական կրթական խումբ (2023): Հյուրընկալության կրթության հեռանկարներ 2023. Հմտություններ, նորարարություն և առաջնորդություն: Մոնտրյո. SEG հրատարակչություն:
5. Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարան (2022): Հայաստանի հյուրընկալության ոլորտի մարտահրավերները. կրթություն և պրակտիկա: Երևան. ՀՊՏՀ հետազոտական տեղեկագիր:
Հեղինակ՝ Աղվան Ավագյան